Rozdział 12 „… Nie pozwól mi się w nim zakochać…”

Jasmine 

    Wysiadłam z samochodu pod cmentarzem w Coventry. Lucas zaciągnął mnie do rodzinnego miasta. Wyjął z samochodu kwiaty i znicze. Najpierw odwiedziliśmy grób rodziców, a później Willa. Sześć lat unikałam tego miejsca. Zapaliłam znicz i spojrzałam na brata.

-  Luc nie pozwól mi się w nim zakochać- poprosiłam brata.

- W kim? W Louisie?- Pokiwałam twierdząco głową. – Mała, ale ty się już zakochałaś.

- Wiem.- Podniosłam się i do niego przytuliłam.- Nie chcę tego. Tak bardzo się boję.

- Nie masz czego. – Obejmując mnie ramieniem prowadził w stronę bramy.- On chciałby, żebyś była szczęśliwa.

- Jestem szczęśliwa.

- Nie Jas, ty nie jesteś szczęśliwa. Żyjesz unikając jakiegokolwiek ryzyka. – Spojrzał na mnie.- Nie możesz być wiecznie sama.

- Ale mi jest dobrze samej.

- Jasmine Rosali Black mnie nie okłamiesz. Gdyby było ci dobrze samej w życiu byś go do siebie nie dopuściła.

- On sam się wepchał do mojego życia. Z każdym tak robi.- Luc roześmiał się wsiadając do samochodu.

- Muszę podziękować temu facetowi. – Walnęłam go po głowie i ruszyłam z parkingu.- Patrz mama Willa.

- Muszę wracać do pracy.- Nie spojrzałam w kierunku, który on wskazywał.

- Uciekasz.- Oparł głowę o zimną szybę. – Nigdy nie będziesz mogła ruszyć dalej jeżeli nie napiszesz zakończenia starego rozdziału.

- O co ci chodzi?- spytałam zjeżdżając na parking.- Zamknęłam ten rozdział. Wyjechałam i zaczęłam żyć na nowo.

- Ty uciekłaś.

- Uciekłam, bo nie chcę o nim pamiętać, tylko to zawsze do mnie wraca.- Wysiadłam z samochodu.- Wracaj sobie do Londynu.

- Jas, nie wygłupiaj się.

- Daj mi święty spokój. 

Wsadziłam ręce w kieszenie swojego wiosennego płaszcza i poszłam w kierunku dworca. Patrzyłam na rozkład pociągów. Najwcześniej do Londynu mogłabym wrócić koło ósmej wieczorem. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do Louisa.

- Hej skarbie- uśmiechnęłam się słysząc jego głos.

- Dałbyś radę po mnie przyjechać?

- Gdzie?

- Do Coventry.

- Będę za jakieś dwie godziny.

Zaszłam do restauracji nie daleko. W skupieniu popijałam kawę i czekałam na Louisa. Drzwi się otworzyły, a do środka weszła mama Willa. Spojrzała na mnie zaszokowana.

- Jasmine Black- powiedziała podchodząc do stolika.- Nie widziałam cię od pogrzebu mojego syna.

- Przeniosłam się do Londynu, proszę pani.

- Mówiłam ci, żebyś mówiła mi po imieniu.

Reszta czasu oczekiwania na Louisa minęła mi na przyjemnej rozmowie z mama Williama. Przerwał nam mój telefon.

- No to gdzie dokładnie mam podjechać.- Podałam mu dokładny adres, zapłaciłam z kawę, pożegnałam się z Marii i wyszłam na zewnątrz. Tylko chwilę czekałam na Louisa.  Zaparkował swoim sportowym autem pod samą restauracją. Wysiadł, a ja natychmiastowo znalazłam się w jego ramionach.

- Nie widziałeś mnie tylko cały dzień.

- Ale tęskniłem kochanie.- Pocałował mnie w usta i wsiedliśmy do samochodu.